Julio Torres is de drukste excentriekeling in Hollywood

De de spooky's co-creator vertelt over zijn vele projecten, waaronder een film met Tilda Swinton.
  Julio Torres is de drukste excentriekeling in Hollywood HBO

Waarschuwing: milde spoilers voor seizoen twee van de spooky's onderstaand.

Al vroeg in het nieuwe seizoen van de spooky's , Julio Torres' personage Andrés bezoekt een supermarkt voor wat de eerste keer in zijn leven lijkt te zijn. Hij raakt snel in de war. “Wat een vreemde plek. Ik zie drankjes. Ik zie dozen. Maar ik zie niet... voedsel ’, zegt hij terwijl hij nieuwsgierig naar een fles olijfolie kijkt. 'Het is alsof iemand het eten uit een restaurant heeft gehaald, het heeft gedeconstrueerd en de onderdelen overal in deze plaats heeft verborgen.' Wanneer zijn beste vriend, Renaldo (Bernardo Velasco), uitlegt dat supermarkten zijn waar mensen kopen ingrediënten tot dan koken hen, Andrés kijkt beledigd. “Maar ik kook niet”, zegt hij met ontmaskerde verontwaardiging. 'L eten voedsel. Heerlijk eten. Ik ben Andrés!”

De grap is natuurlijk van Andrés. Andrés, de onlangs afgesneden erfgenaam van het zeer grote Valdez Chocolate-fortuin, is cultureel niet meer in contact met de manier waarop veel rijke komische personages (denk aan Lucille Bluth raadt de prijs van een banaan Aan Gearresteerde ontwikkeling ). Op een andere show zou de egoïstische Andrés, die bijna alles als vanzelfsprekend beschouwt en er niets bij voelt, misschien onaangenaam overkomen. Maar in de handen van co-creator Torres, die het personage speelt met precies de juiste hoeveelheid campy flair (ik bedoel, de kledingkast alleen ), wordt de typische één procent gemakkelijk een van de meest onuitwisbare persoonlijkheden van de show.

Hoewel Torres in niets lijkt op zijn karakter, is het gemakkelijk in te zien hoe het kenmerkende type humor van de komiek zijn speelse vertolking informeert. Een stand-up die zijn tanden brak in de queer comedy-scene van Brooklyn voordat hij een positie bemachtigde op Zaterdagavond Live ’s schrijfteam (waar hij gedenkwaardige schetsen schreef zoals die van Emma Stone “Wells voor jongens” ), heeft Torres zich de afgelopen jaren gevestigd als een go-to-stem voor all things outré, of hij nu uitgebreide achtergrondverhalen ontwikkelt voor willekeurige levenloze objecten in zijn Mijn favoriete vormen standup special (of in zijn Ik wil een vaas zijn kinderboek) of nadenken over de twijfelachtige lettertypekeuze van James Cameron voor de Avatar logo in de populaire SNL schets “ Papyrus ', die hij schreef voor Ryan Gosling.

En verder de spooky's , HBO's Spaanstalige komedie over een groep horror-obsessieven die betaald worden om enge stunts te maken, kan Torres, samen met zijn mede-makers Fred Armisen en Ana Fabrega, zijn grappige botten harder dan ooit buigen. Samen hebben ze een meeslepende wereld gecreëerd waar spiegels je erin kunnen opsluiten, onderwaterzeeheksen die de film dolgraag willen zien De toespraak van de koning , schoonheidswedstrijdkoninginnen verdwijnen en achtervolgen vervolgens hun grootste fans, bediendes nemen hun werk net zo serieus als hartchirurgen, en Rome ’s Oscar-genomineerde hoofdrol Yalitza Aparicio kan op geloofwaardige wijze de menselijke belichaming van de maan spelen.

Onlangs sprong Julio Torres op een Zoom-gesprek met Hen om te praten over het nieuwe seizoen van zijn succesvolle HBO-komedie, wat een Julio Torres-grap definieert, zijn interesse in verhalen over queergemeenschappen en waarom hij Tilda Swinton regisseerde in zijn nieuwe A24-film was „de absolute hemel”.

HBO

Het is drie jaar geleden sinds het eerste seizoen van de spooky's . Wat heb je gedaan?

Welnu, we zijn begonnen met het [opnamen] maken van het seizoen in 2020, maar toen moesten we stoppen toen we voor ongeveer 60% klaar waren vanwege COVID. En omdat we in Chili fotograferen, waren hun COVID-beperkingen erg streng, dus we konden het pas eerder dit jaar afmaken. En dan, ik een kinderboek geschreven tijdens COVID, dat onlangs naar buiten kwam. Ik heb ook een film geschreven en een film geregisseerd, die ik nog steeds aan het monteren ben.

Dat is veel. Als je bedenkt hoeveel van het seizoen je al had voltooid voordat COVID je stopte, voelt het dan alsof het een nieuwe wereld binnenkomt?

Ja, een beetje, hoewel ik verrast ben door hoe snel we zijn teruggekeerd naar een levensstijl van vóór 2020, prioriteiten van vóór 2020. Vreemd genoeg heb ik het gevoel dat het landschap nu niet zo heel anders is, behalve het feit dat we hiervoor misschien persoonlijk hadden gesproken, en nu hebben we zoiets van: 'Wat dan ook, we' Ik maak er gewoon een Zoom van.'

Een van de belangrijkste verhaallijnen in seizoen twee van de spooky's gaat over de herverkiezingscampagne van een notoir vreselijke, vrouwenhatende president die verkeerde informatie verspreidt en mogelijk seksueel ongepast was met een voormalige schoonheidswedstrijdkoningin. Zonder aanmatigend te zijn, is het veilig om aan te nemen dat het personage een analoog is voor Trump?

Ik bedoel, ik denk van niet opzettelijk dus. Maar onbewust, ja. Het punt is dat deze patronen van grove mannen aan de macht [die die macht misbruiken] zich land voor land, per land, per land herhalen. Maar er was altijd iets aan Trump dat voelde als, oh, hij doet het echt, zoals, 'een ontwikkelingsland, maar in de VS.' Graag willen, hij brengt echt het vreselijke, ongecontroleerde, ontwikkelingsland tiran ding binnen . Dus het is alsof, ja, natuurlijk was Trump veel in onze gedachten, maar dat gold ook voor veel andere mensen. Ook Amerikaanse invloed is iets dat we zo vaak hebben gezien in Latijns-Amerika - en Miss Kim Petras is er om ervoor te zorgen dat de juiste man wordt gekozen!

Hoe meer ik van je komedie kijk - of ik stand-up specials , deze show, of jouw SNL schetsen - hoe meer ik het gevoel heb dat ik altijd 'een grap van Julio Torres' kan lokaliseren. Je gevoel voor humor is zo duidelijk, en ik denk dat er zoveel grappen zijn dit seizoen schreeuw 'jij'. Zoals de hele grap over het meisje dat er niet omheen kan dat er zowel een 'l' als een 'dubbele l' in het Spaanse alfabet staat, bijvoorbeeld. Ik kan me niet voorstellen dat iemand anders daarmee komt.

Ja, ik hou van mensen die krijgen dus opgehangen aan iets dus klein. Ik hou daarvan. Ik hou van mensen die iets niet kunnen loslaten en die een niet-onderzocht leven leiden en niet willen opgraven wat dieper is.

Rechts. Denk je dat er een bepaald type of bepaalde stijl van grappen is waartoe je aangetrokken wordt?

Ik denk dat alles wat erg introspectief is, alles wat gaat over iemand die rechtvaardig is dus tunnelvisie over iets. Ik hou ervan om volwaardige mensen te hebben. Ik denk dat hoe [meer] ze zich realiseren, hoe grappiger iets is.

Aan het einde van seizoen één laat je personage zijn verloofde achter bij het altaar, tegen de wensen van zijn ouders in en daarbij zijn fortuin achterlatend. Nu, bij het ingaan van seizoen twee, probeert Andrés zich aan te passen aan de 'echte wereld' en ziet dat de dingen moeilijker zijn dan hij had verwacht. En in de loop van het seizoen wordt hij gedwongen om enkele ongemakkelijke waarheden onder ogen te zien over het type persoon dat hij zou kunnen zijn. Wat zijn enkele van de belangrijkste thema's die je dit seizoen in de verhaallijn van Andrés wilde ontdekken?

Nou, ik bedoel, het is nooit bewust. Het is nooit zoals, Oh, hier is een scriptieverklaring en we willen het via de show aanpakken . Maar ik heb het gevoel dat Andrés herkenbaar kan zijn omdat zovelen van ons doelen voor onszelf stellen en denken: Oh, we doen het , maar dan is het zo, Oh, wacht, dat zijn we niet . Andrés, als je het hem zou vragen, zou hij zeggen: 'Oh ja, ik word onafhankelijk. Ik woon niet meer bij mijn ouders.” Maar dan [ontwikkelt hij] hetzelfde patroon met andere mensen, van 'vastgehouden' worden. Dus ik heb het gevoel dat de valse start van een oplossing iets menselijks en herkenbaars is. Ook, hoe privilege niet iets is dat je gewoon kunt verloochenen. Het is niet iets dat je zomaar kunt zeggen: 'Ik maak daar geen deel meer van uit.' Omdat je de omstandigheden niet kunt helpen, toch? In New York kennen we zoveel mensen die zeggen: 'Nee, zijn' ouders zijn rijk, maar hij doet het alleen.” En het is als: 'Nou...'

Toen je opgroeide in El Salvador, heb je persoonlijk niet dezelfde uitbundige opvoeding gehad als Andrés. Was er een deel van dit proces dat een beetje leuk en heerlijk aanvoelde, alleen maar om zo'n superbevoorrechte persoon te kunnen pissen?

Ik had absoluut een nabijheid tot rijkdom in El Salvador. Veel van mijn klasgenoten waren dus rijk en hun huizen waren dus vreemd. Ik heb nooit iets gemist, maar ik had zeker een mooie, zoals, wat dan ook huis. Dus ik heb het gevoel dat het een combinatie was van het observeren van die [levensstijl] en tegelijkertijd ook erg geïnteresseerd zijn in sprookjes. Het was leuk om die mensen door een bijna sprookjesachtige lens te zien.

Het is interessant dat je een obsessie hebt met sprookjes, aangezien deze show die je hebt gemaakt gaat over een groep vrienden die geobsedeerd zijn door horror. Zie je een verband tussen de twee? Zijn sprookjes en horrorverhalen twee kanten van dezelfde medaille?

Ja. Fred Armisen houdt erg van horror en Ana en ik zijn vanuit een andere hoek naar [de show] gekomen. Ik denk dat ik er door deze meer mysterieuze, fantastische hoek kom, die, nogmaals, erg geïnformeerd is door dingen die griezelig of fantasie zijn.

HBO

Over Ana gesproken, jullie twee werkten al nauw samen voordat jullie samen naar deze show kwamen. Andere leden van de cast, zoals Spike Einbinder en Greta Titelman, zijn ook goede vrienden. Hoe voelt het om aan een show te werken met zoveel mensen die je al leuk vindt?

Ik bedoel, ik hou ervan. Ik voel me net veel van mijn favoriete filmmakers of makers, zo werken ze. Ze hebben een team van mensen waar ze erg enthousiast over zijn, en hun vrienden en ze werken allemaal samen en doen dingen samen. Ik heb daar altijd de voorkeur aan gegeven boven het koudere [idee van], zoals: 'Nou, laten we een auditie doen en laten we dan de leidinggevenden laten beslissen wie welke rol gaat spelen.' Ik voel me zeer bevoorrecht dat we [door HBO] zeer vertrouwd zijn om deze delen te schrijven en onze vrienden te casten, en hen ook inspraak te laten hebben in wat ze doen. Dus ja, er was nooit een auditie voor River [L. Ramirez]'s deel. We hadden zoiets van: 'Oh nee, dit is zo duidelijk River', of 'Dit is zo duidelijk Spike.' En dat is echt hoe ik graag werk.

Eerder dit jaar tekende je een first-look deal met HBO, en tot nu toe heb je twee shows in de pijplijn: Kleine films , die al is opgepikt voor series, en Gelukkig , waar gaat het over een 'trans-non-binaire, door honden geobsedeerde buitenbeentje die de krachten bundelt met mede-queers in de wereld van Brooklyn's gig-economie.' Ik ben geobsedeerd door de logline, vooral omdat het lijkt te passen in een deel van Ursula's verhaallijn in seizoen twee van de spooky's . In deze nieuwe afleveringen lijkt er meer aandacht te zijn voor Ursula's queerheid, en meer specifiek op haar verlangen om meer queer-gemeenschap te vinden. Voel je je van nature aangetrokken tot verhalen over queer-identiteit en/of het zoeken naar queergemeenschappen?

Ik denk dat het is dat ik erg van mensen houd die ontdekken wat hun wereld is en waar ze in de wereld passen. En [met] Spike [Einbinder], die in hoge mate de ruggengraat is van dit idee dat we hebben voor Gelukkig , je praat met ze, en het is als: 'Oké, dus de eerste prioriteit is honden ! En hondenuitlaten!' Het is gewoon het vinden van mensen die aan één ding vastzitten, waar hun queer-identiteit deel van uitmaakt, maar het is niet hun totaliteit. Ook [het gaat over] de tegenstrijdigheden van, zoals, oh ja, je zou naar een queer-ruimte kunnen gaan, maar dan een stel mensen vinden die zuigen. Het is gewoon echt de complexiteit ervan onderzoeken en je realiseren dat er niet één vakje is dat je kunt controleren dat je totaliteit is. Die trial-and-error, denk ik, is aantrekkelijk voor mij om te verkennen.

Eerder had je het over de film die je regisseerde en zijn momenteel aan het bewerken. Kun je me meer vertellen over je ervaring om op een meer expliciete manier het roer over iets te nemen? Je hebt duidelijk geschreven en je hebt een show gemaakt. Maar nu regisseer je.

Ik heb veel geluk dat ik zo lang regisseurs heb kunnen 'schaduwen'. Ik was altijd erg aanwezig op de set op Zaterdagavond Live met de korte films die ik heb geschreven of mede heb geschreven, en door die ervaring heb ik echt veel kunnen leren. Dan, met de spooky's , Ana en ik zijn erg hands-on. Ze regisseerde dit seizoen twee afleveringen, [en we waren het erover eens dat] we zo getraind waren tegen de tijd dat we begonnen te regisseren, dat het bijna een tweede natuur was. We wisten al hoe we moesten communiceren met afdelingshoofden. We wisten al hoe we met acteurs moesten communiceren.

De filmsterren Tilda Swinton, ook. Wat betekent dat je nu niet alleen verantwoordelijk bent voor het regisseren van acteurs, maar dat je feitelijk verantwoordelijk bent voor het regisseren van een van de grootste acteurs ter wereld. Hoe was dat onderdeel van de ervaring?

De hemel. Absolute hemel. Het voelde niet anders dan werken met Spike [Einbinder], of met Ana, of met River [L. Ramirez], of met, je weet wel, elke andere medewerker.

Op welk moment tijdens het schrijfproces vond je het leuk, Ik wil dat deze rol wordt gespeeld door Tilda Swinton ? Of was ze altijd de acteur die je in gedachten had om het personage te spelen?

Nee niet echt. Ik had een verzonnen persoon in mijn hoofd en ik wist niet hoe ze er specifiek uit moest zien. Maar toen las Tilda het script en ze was er echt mee bezig, en dus dacht ik: 'Oh mijn god, ja. Zijn Dat . Dat is het absoluut.”

Op dit moment heb je de spooky's , twee andere shows in de pijplijn, de film met Tilda Swinton en het kinderboek dat je hebt geschreven. Dat is veel. Kwam dit allemaal toevallig op hetzelfde moment samen of jongleer je liever met meerdere projecten tegelijk?

Ja. [De laatste.] Ik neem graag kleine pauzes van het ene [project] om gewoon ideeën voor een ander te krabbelen.

Mijn favoriete lijn van dit seizoen van de spooky's is: 'Ik vind het grappig als mensen netjes in stereotypen vervallen.' Vind je dat persoonlijk objectief grappig?

Ja! Omdat, weet je, mensen zeggen: 'Nou, je moet geen aannames doen dat queer mensen graag hangende oorbellen dragen.' Maar het is ook zo van: 'Oké, zeker ... Maar veel van hen doen dat!' En, zoals, is dat niet grappig? Ik denk het wel! En ik ben naar beneden om het te vieren.

Dit interview is bewerkt en ingekort .

Nieuwe afleveringen van de spooky's première vrijdag op HBO.